ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΑΙΝΙΑΣ
ΚΥΡΙΑΚΗ 2 ΙΟΥΝΙΟΥ 2024 20:30
Un Hipster En La Espana Vacia – (Ένας χίπστερ στην ερημωμένη Ισπανία) Υπάρχει και φιλότιμο αλλά ισπανικά (κωμωδία 2024)
1965. Εν μέσω των πολιτικών αναταραχών της δεκαετίας του 60, έρχεται ο «Μαυρογιαλούρος» από το «Υπάρχει και φιλότιμο» τη Αλέκου Σακελλάριου να βάλλει τα πράγματα στη θέση τους. Το κομματικό κράτος, η διαφθορά, το ρουσφέτι, η εγκατάλειψη της υπαίθρου και οι κάθε είδους αποκλεισμοί, μπαίνουν στο στόχαστρο του σκηνοθέτη τοποθετώντας το όλο εγχείρημα στο πάνθεον των ταινιών του ελληνικού κινηματογράφου.
Έξι δεκαετίες αργότερα μια κωμωδία – πολιτική σάτιρα από την Ισπανία μας συστήνει έναν νέο Μαυρογιαλούρο. Πρόκειται για τον Quique έναν νεαρό ιδεαλιστή πολιτικό, που έχει εμμονή με την εφαρμογή περιβαλλοντικών, φεμινιστικών και συμπεριληπτικών πολιτικών, σύμφωνα με το όραμά του για τη σύγχρονη πολιτική.
Η υπόθεση: Ο Κίκε, ένας νεαρός Δον Κιχώτης της πολιτικής, εγκαθίσταται σε μια μικρή κωμόπολη της Ισπανικής υπαίθρου, με την «παρότρυνση» του αρχηγού του κόμματός του, με σκοπό να στήσει ένα εργαστήριο εφαρμογής των νέων πολιτικών. Στόχος η «εκπαίδευση» των κατοίκων στη βιώσιμη ανάπτυξη και στην ευαισθητοποίησή τους σε θέματα συμπερίληψης και ισότητας. Ωστόσο το κοινό του – που είναι μια μίξη ντόπιων γερόντων και νεαρών μεταναστών που ξέμειναν (σας θυμίζει κάτι;) στην επαρχία του Terouel – δυσκολεύεται να ακολουθήσει το όραμά του.
Η ταινία είναι μια σάτιρα της σημερινής Ισπανίας, ένα ειρωνικό πορτραίτο της σύγκρουσης μεταξύ του αγροτικού κόσμου και της πόλης. Όπως συνέβη τη δεκαετία του 60 και του 70 και στα μέρη μας, η Ισπανική ύπαιθρος ερήμωσε, καθώς τα απόνερα του ισπανικού εμφυλίου έκαναν δύσκολη τη συγκατοίκηση όσων βρέθηκαν στο αντίπαλο στρατόπεδο. Έτσι οι περισσότεροι προτίμησαν να ξενιτευτούν και να «κρυφτούν» στο απρόσωπο περιβάλλον μιας μεγαλούπολης. Κι ενώ σε λίγες μέρες θα κληθούμε να ρίξουμε την ψήφο μας στην κάλπη των Ευρωεκλογών, η La Canada (το χωριό) μας δίνει κάποιες απαντήσεις για την σημερινή απάθεια και μη συμμετοχή του πολίτη στα κοινά, ενώ ταυτόχρονα μας συστήνει μια γενιά ανθρώπων μιας ξεχασμένης εποχής, ωστόσο προικισμένων με μια σπάνια ανθρωπιά, αλλά και έναν μικρόκοσμο που αντικατοπτρίζει τις κεντρικές συζητήσεις του σήμερα με μια αποκαλυπτική οπτική.
Σκηνοθεσία: Emilio Martínez Lázaro
Με τους: Lalo Tenorio, Berta Vázquez, Paco León, Macarena García
παίρνω Αμπάριζα 